BURN-OUT OFFICIEEL ALS ZIEKTE ERKEND DOOR WERELDGEZONDHEIDSORGANISATIE (WHO)

(Gepubliceerd 28 mei 2019)

De WHO plaatst de ziekte als werk-gerelateerd. Een zelfstandige beroepsziekte. Het gevoel van burn-out (opgebrand) komt voort uit chronische stress op de werkplek, die tot onder meer een negatieve houding t.o.v. het werk en mindere prestaties kan leiden, zo luidt de definitie van de WHO.
Burn-out behoort daarmee tot een van de 55.000 ziekten, symptomen en verwondingen die worden genoemd in de International Classification of Diseases (ICD-11).De catalogus werd goedgekeurd tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de WHO in Genéve.De lijst is na bijna 30 jaar herzien en treedt op 1 januari 2022 in werking.

Door mijn jarenlange ervaring als burn-out coach is het volgende mij opgevallen. Zowel in mijn praktijk als bij bedrijven ben ik tot de conclusie gekomen dat het zeker niet altijd aan de organisaties ligt.
Als je 10 mensen met een burn-out hebt zijn er 8 mensen waar privé en zakelijk niet in balans is. Wat je privé meemaakt neem je mee naar je werk en vice versa. 1 persoon van de 10 is 100% privé gerelateerd en 1 persoon 100% zakelijk.

Bedrijven vinden het niet zo fijn als het probleem binnen de organisatie ligt want het resultaat daarvan is dat zij de verantwoordelijkheid ervoor moeten nemen en op zien te lossen. Vaak treed ik dan op als mediator. Meestentijds met prima resultaat. Oorzaak is vaak dat er niet of te weinig gecommuniceerd wordt en dat is uiteraard op te lossen. Een goed gesprek en erkenning van het probleem doet al wonderen.

Geen symptoombestrijding maar de kern aanpakken.
Privé-gerelateerd kan alles zijn, een scheiding, ziekte, verlies van werk e.a. ernstige zaken kunnen ook tot een burn-out leiden .
De overige 8 van de 10 is duidelijk on-balans in beide werelden. Zaak is deze te trachten in evenwicht te brengen.
De 1e 3 weken na ziekmelding moet de meeste aandacht gegeven worden aan de werknemer. Als je binnen je bedrijf de persoon “kwijt raakt” aan diverse hulpverleners raak je de grip ook kwijt. De lijnen kort houden.

Je moet m.i. het juiste team vormen:

De werknemer – De leidinggevende – HR-manager – Huisarts – Bedrijfsarts en bijvoorbeeld mijn persoon.

Ik bezoek de werknemer thuis of indien zij dit nog lastig vinden op een externe plaats naar keuze. Een luisterend oor is dan in 1e instantie het belangrijkst. In dit 1e gesprek geef ik hen vaste richtlijnen al uitgaande van terugkeren in het arbeidsproces:
Elke dag:

• Op een vaste tijd – in overleg – opstaan
• Goed – gezond – eten en drinken
• Douchen of een bad nemen
• Minimaal 15 minuten naar buiten

Bovenstaande kost mensen die opgebrand zijn al enorm veel kracht. Er wordt nog regelmatig gedacht en ook vanuit gegaan dat mensen zwak zijn, niet weerbaar en er wordt een oordeel geveld. Erg jammer. Ik heb directieleden en managers meegemaakt die dit riepen en uiteindelijk zelf ook in een burn-out belandden. Oordelen is makkelijk, mijn advies is dan: Zolang je zelf niet weet wat het is, doe dat dan niet.
Mensen met een burn-out lijden. Aan schuldgevoel naar collega’s , het werk, het bedrijf en naar hun omgeving. Signalen zijn er al vaak eerder. Leidinggevenden kunnen daar op letten, zodat er geen ziekmelding komt maar preventief gewerkt kan worden met de werknemer.

Zij zijn eigenlijk allen:

• Perfectionistisch
• Leggen de lat heel hoog
• Willen controle houden
• Kunnen niet loslaten
• Kunnen vaak geen NEE zeggen

Buiten de begeleiding – ook vaak het hele gezin – bewaak ik het re-integratieproces en ondersteun op de achtergrond de HR Manager zodat deze zich kan richten op hun overige drukke werkzaamheden.

Burn-out wordt meestal opgebouwd in (tientallen) jaren.

Overspannen zijn is vaak een korte periode waarin alles je even teveel wordt.

Voorbeeld: het is druk op je werk en je bent aan het verbouwen of je hebt het erg druk en er is een sterfgeval of ziekte in je familie.

Indien u een kennismakingsgesprek en meer wilt weten over mijn werkwijze kunt u uiteraard kontakt met mij opnemen, hetzij telefonisch of via het kontaktformulier.